ابتدا توجه شما را به اصول
۶ گانه زیر جلب می کنم؛
۱-
هر کشوری در جهان که بر اساس اصول دمکراتیک بنا نهاده شده باشد
و حتی بسیاری از کشورهای غیر دمکراتیک در تدوین سیاست خارجی بر
منافع، مصالح و امنیت ملی خودش توجه و تاکید دارد.
۲- دول دمکراتیک برخلاف غیر
دمکراتیک در برابر افکار عمومی جامعه شان و افکار عمومی جهانی
در تصمیمات شان تجدید نظر می کنند تا نظرات مردم هم تامین
شود. تاریخ سیاسی معاصر شاهد نمونه های متعددی از این اصل است.
۳- مواقعی در تاریخ پیش می
اید، و در تاریخ معاصر مثالها کم نیستند، که مصالح ملی یک کشور
خارجی با خواسته های مردم (و نه حکومت) کشور دیگری همسان همسو
می شود.
۴- احساس خطر دول بیگانه از
یک دولتی در هر جای جهان که در صدد برهم زدن تمام هنجارهای بین
الملل و نظم حاکم جهانی است موجب می شود که آن دول مواضع خود
را نسبت به دولت هنجار شکن و برهم زننده نظم بین الملل تغییر
دهند
۵- برخی از مشکلات شخصی
هستند، برخی محلی، برخی ملی، برخی منطقه ای، ولی برخی از
مشکلات جهانی هستند مثلا تروریسم، افزایش گرمایش جهانی و
تغییرات اقلیمی، اپیدمی کرونا و گسترش عوامل بیماریها فراتر
از مرزهای ملی، آلودگی دریاها و اقیانوسها،… در چنین مواقعی
دول جهان چاره را در ریشه یابی و مقابله با ریشه ها از طریق
اقدامات دستجمعی می بینند. مثلا دول بسیاری هم اکنون باین
نتیجه رسیده اند که رژیم اسلامی ایران منبع تروریسم جهانی و
حامی بسیاری از گروههای تروریستی در اقصی نقاط جهان و تامین
کننده منابع مالی و دیگر نیازهای آنها هستند. بنابراین بیش از
هر زمان دیگر متوجه خطر رژیم ملایان شده اند.
۶- اعتراضات مسالمت امیز و
بی وقفه ایرانیان در داخل و خارج از نیوزیلند تا غرب امریکا و
کانادا علیه رژیم اسلامی برای بیش از ۴ ماه علیرغم بازداشت ها
و کشتارها، شکنجه ها، ارعاب و قتلهای حکومتی( بگفته حکومت
اعدام) موجب حیرت جهانیان شده
است و دول کشورهای متعدد را
به فکر فرو برده تا تجدید نظری در مواضع پیشین خود در برابر
رژیم حاکم بر ایران بکنند . جهان در ۴ ماه گذشته شاهد تظاهرات
بیش از ۸۰ هزار نفری برلین، بیش از ۵۰ هزار نفری تورونتو،
تظاهرات عظیم دوشنبه در استراسبورگ، و ۱۷ هفته پی درپی شنبه
های اعتراضی در بسیاری از کشورها و شهرهای جهان بوده که نه
تنها در میان ایرانیان بلکه درمیان دیگر مهاجران و تبعیدتان
تقریبا بیسابقه بوده است.
با توجه به انچه در بالا ذکر شد
باید تاکید کنم هنوز بازی ادامه دارد. هنوز اقدامات زیادی در
حمایت از خیزش مردمی از سوی دول دمکراتیک جهان باید صورت گیرد
علاوه بر انچه تابحال انجام شده چه از نظر تعیین کمیته حقیقت
یاب، اخراج رژیم اسلامی از کمیته وضعیت زنان سازمان ملل، رای
قاطع پارلمان اروپا برای قرار دادن سپاه پاسداران در فهرست
سازمان های تروریستی، و حمایتهای لفظی و نمادین، تحریم های
تازه، توقف مذاکرات برای احیای برجام، محکوم کردن قتلهای
حکومتی که رژیم اسلامی از آنها به عنوان« اعدام» یاد می کند،….
پیروزی انقلابات زمانبر است. و در اکثر موارد بیش از یکسال و
در مواردی چند سال بطول انجامید .
انچه در استراسبورگ رخ داد
و انچه در روزهای ۸ و ۹ فوریه در بروکسل اتفاق خواهد افتاد
نشان خواهد داد که دول اروپایی تا چه حد در برابر رژیم تهران
قاطعانه و در راستای دفاع از حقوق بشر، عدالت، پشتیبانی از
خواسته های بحق معترضان ایرانی موضعگیری می کنند. بروکسل نشان
خواهد داد که تا چه میزان دول اروپایی متحد و یکپارچه در برابر
رژیم ولایت فقیه قرار دارند.و تا کجا با جنبش اعتراضی- انقلابی
همراهی خواهند کرد.
مردم ایران باید در این برهه
تاریخی و سرنوشت ساز بیش از هر زمان دیگری دول بیگانه را تحت
فشار قرار دهند و یا متقاعد کنند که از هر نوع حمایتی از رژیم
مبتنی بر اخوندیسم دست بکشند، باید دول بیگانه را قانع کنند که
در سمت درست تاریخ موضع گیرند و انانیکه هنوز مرددند به حمایت
معنوی و همه جانبه از معترضان ایرانی تشویق و قانع کنند.
ایرانیان معترض به هیچوجه نباید تحت تاثیر تبلیغات دستگاههای
تبلیغاتی رژیم اسلامی ایران، و دستگاههای تبلیغاتی شرق و غرب
قرار گیرند بویژه آنکه هنوز خطر عقب نشینی غرب از حمایت نیم
بند از مبارزان و معترضان ایرانی دستکم به دو دلیل وجود دارد:
۱- غرب با روسیه بر سر اوکراین به توافقی رسد و جنگ در آن کشور
اروپایی متوقف شود، و ۲- رژیم اسلامی ممکنست برای بقا خود
امتیازات باورنکردنی چه برای احیای برجام و چه در موارد دیگه
بدهد و غرب حمایت از معترضان ایرانی را کاهش دهد و یا متوقف
کند.
۳- رژیم ممکنست با
ترفندهایی تازه در میان معترضان تفرقه و تشتت بیندازد و بخشی
از جامعه را شوربختانه فریب دهد.
۴- حوادثی غیر مترقبه و غیر
قابل پیش بینی ممکنه اتفاق بیفتد که بنفع رژیم منجر شود و
شرایط عوض شود.
بنابراین، مردم بپا خاسته، هشیار،
مبارز، میهن دوست، و غیور ایران باید قاطعانه پایداری کنند، به
مبارزه ادامه دهند، آرام ننشینند، و خستگی ناپذیر و تسلیم
ناپذیر تا پیروزی نهایی به راهی که از شهریور پیش گرفته اند
ادامه دهند.
در مورد وکالت به آقای پهلوی که
این روزها در فضای مجازی بسیار مطرح است و موافقان و مخالفان
و منتقدان خود را دارد که بخشی درست و بخشی هم نادرست است.
در اینکه آقای پهلوی مثل هر
ایرانی دیگه می تواند تقاضای وکالت از مردم برای رهبری دوره
گذار کند و این به مردم بستگی دارد که چنین وکالتی به او دهند
یا نه، به هر حال این حق را از او نتوان گرفت همانطور که از
هیچ ایرانی دیگری هم نمی توان گرفت. کسانی که در این برهه از
تاریخ مخالف چنین حرکات و اقداماتی هستند یا درک درستی از
دمکراسی ندارند، یا مغرضند، یا نااگاهند و یا آگاهانه و یا
نااگاهانه و مستقیم و یا غیر مستقیم در خدمت حکومت اسلامی!
من پیشنهاد می کنم که هر
ایرانی ای که خود را شایسته رهبری دوره گذار می داند خود را
نامزد کند و اگر به رهبری شورایی برای دورگذار باور دارد خود و
افراد مورد نظر خود را نامزد کسب وکالت از مردم کند و به آرای
اکثریت مردم گردن نهد. امروز ما ایرانیان بنوعی هماهنگی بیش از
اختلاف و ناهماهنگی در قبال رژیم اسلامی نیاز داریم.
خواهان دمکراسی برای همه
شهروندان ایران باشیم و نه برای گروه خاصی. دمکراسی زمانی معنا
می دهد که همه آحاد ملت امکان مشارکت سیاسی داشته باشند.
دمکراسی در تضاد کامل با با حذف این گروه و یا آن گروه در روند
مشارکت سیاسی است. دمکراسی اقوام، پیروان مذاهب گوناگون، زن و
مرد، طرفداران گرایشهای متفاوت جنسی، اخلاف شاه و گدا،
تحصیلکرده و کمتر تحصیلکرده ، با سواد، کم سواد و بیسواد،
باشعور و بیشعور، توانا و ناتوان، تهیدست و غنی، دانا و نادان،
کارمند عالی رتبه و ارشد، و دون پایه و تازه کار، جوان و
میانسال و سالمند، …. نمی شناسد بلکه همه شهروندان در روند
دمکراتیزه شدن یک جامعه باید از حقوق همسان و برابر برخوردار
باشند، هرکسی ( البته با محدودیتهایی مثل سن، سابقه ارتکاب
جنایت،…)باید حق انتخاب شدن و انتخاب کردن برای مقام های
انتخابی را داشته باشد وگرنه دمکراسی فقط ابزاری است برای کسب
قدرت از سوی گروهی و قبضه کردن قدرت. دمکراسی با کثرت گرایی
رابطه مستقیم تنگاتنگ دارد.
