|
ما زبان
را ننگریم و
قال را
ما درون
را بنگریم و
حال را
مولوی
● چند
روز پیش با
خبر شدم عده ای
در شهر
کلن/آلمان به
پخش نشان
مصدق
سرگرمند و نیز
نام این
جانب را بدون
اطلاع قبلی و
اخذ اجازه به
صورت اسامیِ
«واجدین شرایط»
دریافت مدال
افزوده اند.
بدین وسیله
می خواهم
نام مرا از آن
طومار
بردارند و می گویم:
نشان مصدق
را در سینه باید
داشت نه بر
آن!
و آن کس که این
دُرِّ گران
بها را از سال
های نوجوانی
با عشق به
مصدق و نهادن
گام به راه
آن ابرمرد یکتا
و ماندن بدون
وقفه در آن راه
در سویدایِ
دل جا داده
است نیازی به
«نشان» از هیچ
کس، بالاخص
از افرادی که
با این گونه
رفتار «اهلیت»
خویش را به
تماشا
گذاشته اند،
ندارد.
حسن نقیبی
۲ تیر ۱۳۹۶
۲۳ ژوئن ۲۰۱۷
|
