•۳۰ سال پیش در چنین روزی

•۳۰ سال پیش در چنین روزی

هشدار بختیار: خطر یک دیکتاتوری سیاه

در بخش‌هایی از پیام نخست وزیر آمده است: «... مردم آزاده ایران! ... کشور ایران لحظات بسیار حساس و تا حدی خطرناک را می‌گذراند. مسئله وحدت و موجودیت ما هدف اصلی دولت است. و در این راه همانطور که بارها اعلام کردم از هیچگونه فداکاری و مجاهدت دست بر نخواهم داشت.

سه‌شنبه یازدهم بهمن ۱۳۵۷ برابر سی‌ و یکم ژانویه ۱۹۷۹ میلادی

شاپور بختیار نخست‌وزیر، در آستانه ورود آیت‌الله خمینی به کشور، در پیامی به مردم ایران که در اطلاعات دوازدهم بهمن درج شد، ضمن خطرناک خواندن وضعیت کشور، از آنها خواست که با روشن‌بینی و تعقل راه خود را انتخاب کنند.

نخست وزیر ایران افزود که ادامه انقلاب یک نظام دیکتاتوری در قفای خود به همراه می‌آورد. وی گفت که مفهوم آزادی برای من روشن است و در این مدت کوتاه آنرا نشان داده‌ام. بختیار از مردم خواست که از این آزادی‌ها با احترام به قانون استفاده کنند، چرا که در غیر این صورت مملکت بدون تردید به یک دوران سیاه دیکتاتوری باز خواهد گشت. بختیار در این پیام بار دیگر مطبوعات کشور را زیر فشار دو سانسور جدید که در پیام‌های قبلی آنها را سانسورمذهبی و سانسور سرخ خوانده بود، دانست.

برای من مفهوم آزادی بسیار روشن است و در این مدت کوتاه عملا آنرا به کلیه مردم این کشور و به خصوص مخالفان خود نشان داده‌ام. در هر حال، در این ایام، من از تمام هم میهنان عزیز تقاضا دارم که با روشن‌بینی و تعقل راه خود را انتخاب کنند و دستخوش تحریکات اجنبی که اغلب بطور ماهرانه و به صورت دلسوزی و نصیحت جلوه‌گر می‌شود، نشوند.

تمام انقلاب‌های جهانی وقتی طولانی می‌شود، مردم را خسته می‌کند و یک نظام دیکتاتوری در قفای خود هدیه می‌آورند. سعی کنیم که از نهضت آزادی به نفع مردم کشور و با احترام به قانون استفاده بنماییم، و در غیر این صورت علاوه بر خطرات گوناگون که ما را تهدید می‌کند، مملکت بدون تردید به یک دوران سیاه دیکتاتوری و شاید ملوک الطوایفی باز خواهد گشت.

من به عنوان یک ایرانی شناخته شده و یک مبارز راه حق و آزادی از همه شما دعوت می کنم که به این تذکرات من توجه کنید. باز تکرار می‌کنم که مطبوعات ما که ٢٥ سال تمام زیر تسلط یک رژیم دیکتاتوری بودند، هم اکنون در تنگنای یک نوع سانسور جدید که از دو سمت به آنها فشار می‌آورد دست و پا می‌زنند و اکثرا همان افرادی که نوکران استبداد بودند، به منظور تطهیر خود را در پیشاپیش نهضت از همه انقلابی‌تر و پر جوش و خروش‌تر جلوه می‌دهند.

...من با صدای بلند به عموم هموطنان عزیز هشدار می‌دهم از این ساعت هر قطره خونی که در این کشور ریخته شود، با در نظر گرفتن آزادی‌هایی که داده شده و روش مسالمت‌آمیز دولت، به گردن افرادی خواهد بود که توطئه نموده و قوای انتظامی را به مبارزه دعوت می‌کنند.

با تمام آزادی‌های امروزه دیگر جای خشونت و زد و خورد نیست. از این روح مسالمت‌آمیز و روش انسانی نباید خدای نخواسته سوء تعبیر شود. دولت قانونی باید قانون را اجرا کند و اطمینان داشته باشید که خواهد کرد. از این رو از کلیه مردم انسان دوست و شرافتمند می‌خواهم که از این پس آرامش خود را حفظ نموده، تا دولت بتواند به وعده‌های خود که برچیدن حکومت نظامی ضمن آنها بیان شده، مبادرت نماید. این با شماست که مرا مصمم نمایید که سربازها را به سربازخانه‌ها برگردانم و در یک محیط آرام با سعی و کوشش عموم به نوسازی ایران مترقی، متدین و آزاد بپردازم...»

شاپور بختیار، یازدهم بهمن ۱۳۵۷