نشریۀ  اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران

N A M I R

‏‏يکشنبه‏، 2010‏/11‏/28

 

 

مقاله وال استريت درباره هدف آمریکا و متحدانش از فشار بر تهران

مذاکره هم مشکلی را حل نخواهد کرد

 

جری سيب

 

زندگی مملو از تصميمات مختلفی است که برخی از آنها ساده و برخی مشکل هستند. هدف فعلی آمریکا و متحدانش اين است که مطمئن شوند ايران در برابر گزينه های دشواری قرار گرفته است.

 

از اين نظر، لااقل برخی نشانه ها از پيشرفت امور حکايت می کنند. هرچند هنوز راه درازی تا متوقف شدن حرکت ايران در مسير تسليحات هسته ای باقی است، اما وضع نسبت به يکسال گذشته بهتر است.

 

اين موضوع، چهارچوب مذاکرات آتی ميان ايران و شش قدرت بزرگ دنيا شامل آمریکا، روسيه، چين، فرانسه، انگلستان و آلمان را تشکيل می دهد.  مقامات آمريکايی می گويند ايران به طورمعمول رفتار گنگ و مبهمی در برابر اين ديدار نشان داده اما احتمالاً اين گفتگوها در تاريخ 5 دسامبر در سوئيس برگزار خواهد شد.

 

هدف آمريکا و متحدانش خارج کردن ايران از مسير هسته ای فعلی آن کشور است. ايرانی ها نيز در نقطه مقابل، تمايل به توليد تسليحات هسته ای را انکار می کنند و خواهان گفتگو بر سر خلع سلاح هسته ای اسرائيل هستند. همين مسأله، شکاف موجود ميان طرفين گفتگوها را نشان می دهد.

 

يکی از مشاوران محمود احمدی نژاد رئيس جمهور ايران در هفته جاری اعلام کرد ايران در صدد مخالفت در برابر طرح پيشنهادی سال گذشته آمریکاست. بر اساس اين طرح، ايران مقداری از اورانيوم با درجه خلوص پائين خود را به ازای دريافت سوخت ایمن هسته ای برای مصرف در رآکتور تحقيقاتی، به خارج از کشور می فرستد. بنابراين، شايد تلاش برای گفتگو بی اثر نباشد.

 

مسلماً کسی فکر نمی کند يک دور گفتگو بتواند به تغييرات قابل توجهی منجر شود. بلکه به گفته يک مقام ارشد آمريکايی که نقش زيادی در امور سياسی مربوط به ايران دارد، خط مشی اصلی بر ارائه «مشوق به ايران برای يافتن راه خروج از بازی هسته ای» استوار است.

 

بر اساس اين خط مشی، بهترين نتيجه ای که آمريکا و متحدانش در شرايط فعلی انتظار دارند، کند کردن روند برنامه هسته ای ايران و در عين حال، افزايش هزينه ادامه چنين برنامه ای برای آن کشور است. اگر اين دو رويداد بر هم منطبق شوند، امکان مشاهده تغيير در رفتار ايران ميسر خواهد بود.

 

البته به نظر می رسد برنامه هسته ای ايران به خودی خود در حال کند شدن است. آژانس بين المللی انرژی هسته ای در هفته جاری گزارش داد ايران به طور موقت و به دليل مشکلات فنی، بخشی از فرآيند غنی سازی اورانيوم را متوقف کرده است.

 

منطقی به نظر می رسد که مشکلات فنی ياد شده تا حدی به بدافزار اسرارآميزی مربوط باشد که شبکه رايانه ای  دستگاه های سانتريفوژ در اين کشور را آلوده کرده است. اين بدافزار به خودی خود بوجود نيامده است و بايد توسط عوامل خارجی تولید شده باشد. در اينجاست که بايد از جادوگران دنيای رايانه تشکر کرد.

 

اين رويداد می تواند زمان بيشتری فراهم کند تا تحريم های بين المللی بر هزينه فعاليت های هسته ای بیافزاید. حتی منتقدان نيز بر اين باور هستند که تحريم های وضع شده از سوی سازمان ملل در اوائل سال جاری و سپس آمریکا و اتحاديه اروپا، ژاپن و کره جنوبی، بيش از حد مورد انتظار در حال آسيب رسانی هستند.

 

سطح فعاليت های اقتصادی ايران در حال نزول است و درهای منابع مالی بين المللی به روی اين کشور بسته شده است. هزينه واردات محصولات پالايشگاهی نيز به دليل محدوديت های تشديد يافته بين المللی، رو به افزايش گذاشته است. روند معمول واردات و صادرات کالا به دليل عدم تمايل شرکت های حمل و نقل به همکاری با ايران، با پيچيدگی همراه شده است.

 

اين شواهد مقامات آمريکا را متقاعد کرده است که ايرانی ها در حال درک هزينه ادامه برنامه هسته ای خود هستند. مقام ارشد آمريکايی گفت: "آنها بايد متوجه می شدند که نمی توانند از زيرا اين فشار ها شانه خالی کنند و اگر تصميم مناسبی نگيرند، هزينه بالايیِ برايشان خواهد داشت."

 

بنابراين هدف گفتگوها، پيشنهاد "شيوه ای" به ايران است که ایران بتواند در صورت تمايل برای برون رفت از وضعيت فعلی از آن استفاده کند؛ یعنی اينکه به آنها نشان داده شود برای خروج از مسير فعلی هسته ای، راهی وجود دارد.

 

شانس موفقيت چقدر است؟ هيچکس پاسخ اين سؤال را نمی داند. کريم سجادپور تحليلگر مسائل ايران از مؤسسه صلح بين المللی کارنگی ابراز ترديد می کند که آقای احمدی نژاد با مشکل جدی در داخل روبرو شده است. وی بر اين عقيده است که دورنمای گفتگوهای ماه آينده محدود است.

 

او گفت: "گفتگوها احتمالاً سبب حل و فصل مشکل ما با ايران نخواهد شد. اما می تواند سبب باقی ماندن مشکل در همين سطح و ممانعت از تشديد آن شود." در چنين بازی، مهار کردن معضل و خريدن زمان برای يافتن راه حل، در واقع خود نشانه ای از پيشرفت است.